Dankjulliewel! Tot weer een keertje samen dan!
Zomer ’24 voeren we 30 dagen vanaf Narsarsuaq richting Kap Farvel. Een maand leven met, op en naast de zee. Een arctische zee, soms een zacht wiegend sopje, dan weer een bulderend beest. We voeren bij ansichtkaartenweer, we voeren bij Davis-Strait-oceaan-depressieweer. Elke kajakreis keert je binnenstebuiten, zeker in ‘the Arctic’, omdat je 24/24 alert moet blijven. Maar vooral ook omdat je zo piepklein bent op dat grote water. Daar wordt je nederig van. Wat je ogen opent voor al het kleine, grote, mooie, moeilijke. Wat je weer even opnieuw in het leven neerzet. Zeker als je eigen leven dan ineens volkomen onverwacht op het spel komt te staan…
(Je kunt de foto’s per stuk aanklikken om de bijschriften te lezen.)
Met dank aan Hilleberg voor de meer dan fantastische Allak3!
Dankjulliewel! Tot weer een keertje samen dan!
Wat maken jullie toch bijzondere dingen mee en die foto’s zijn ronduit verpletterend.
Dankjewel. Ja, bijzonder. Dat was het inderdaad.
Het is mooi te lezen met welke woorden je je verhaal afsluit. Dat wat werkelijk belangrijk is wordt wellicht nog meer versterkt door deze levensbedreigende situatie. Het is wonderlijk te ontdekken hoe de uitersten in het leven met elkaar verbonden zijn. En vanuit het perspectief van de lezer beschouwd……dwz ik…vanuit mijn veilige stoel…lees hier een heel (schokkend) avontuurlijk verhaal dat je absoluut op het puntje van je stoel meeneemt ieder detail in. Dat ik gruwelijk blij ben dat jullie ongedeerd zijn gebleven weet je al dus dat sla ik verder over haha.
Je verteld je verhaal prachtig en de foto’s zijn adembenemend. De bewuste momenten die je neemt voor de kleine dingen en ze weet te vangen in hun wonderlijkheid…..dat is echt genieten.
Vlg mij maakt het niet uit waar jij mee fotografeert. Voor of na het incident, allemaal zijn het doorgeefluikjes van jou manier van kijken. Wat een machtig mooie wereld daar!!
Jouw woorden komen (weer, als altijd!) zó binnen! Dankjewel!
Hoi Jolanda en Frank, normaal gesproken lees ik j(ulli)e reisverslagen lekker op mijn gemak, maar dít reisverslag, de passage over de mini-tsunami die jullie angst, stress, en materiële schade berokkende, deed mijn hartslag oplopen. Wat een onverwachte en ongewild natuuravontuur! Nou ja, natuur … als ik vervolgens je uitleg lees over de ‘manmade’ oorzaak, voel ik (plaatsvervangend?) woede opkomen. Gelukkig hebben jullie al met al deze stress-event overleefd, om vervolgens toch nog fijne dagen, met waardevolle momenten en ontmoetingen, deze reis af te sluiten. De foto’s zijn – als vanouds – weergaloos mooi. Die van het poolvosje is een topper, net als die van de indrukwekkende berglandschappen. Dankjulliewel alweer voor het “meereizen” 🙂. Hartelijke groet, Ron
Velden met een * zijn verplicht
Jeetje Jo en Frank,
We hebben veel aan jullie gedacht. Hoe zal het zijn, wat maken ze mee en ja ook wel een beetje jaloers omdat we zelf zo verlangen naar de stilte en dat zat/zit er gewoon (nog)even niet in. Jaloers op jullie exploderende ijsberg ervaring ben ik absoluut niet! Wat een ontreddering, angst verdriet en ik weet niet wat nog meer allemaal en daarna veel dankbaarheid voor de goede afloop voor het nog heel zijn ook al is er veel materiaal schade, dat is even totaal onbelangrijk.
Gelukkig hebben jullie daarna nog even van het prachtige Groenland kunnen genieten. De natuur is jullie deze reis veel vriendelijker gezind geweest dan de mens die de natuur even naar zijn hand zet omdat er een boot door moet.
Frank en ik hebben veel prachtige foto’s voorbij zien komen. Landschappen, immens indrukwekkende grootsheid. Mooie actie foto’s van het kanoën. Het meest binnen komen toch de foto’s van de kleine dingen, wier, nat veertje en luchtbubbels. mooie creatieve beelden.
Succes met wennen aan ons drukke overvolle landje, geniet nog maar even lekker na.
We spreken elkaar, F en P